Elektrikler kesildiğinde " Yalnız Bizim Evin elektriği mi gitti? " diye kontrol etmek isteriz.
Ardından sadece sorunu yaşayan biz değilsek kendi şalterlerimizi bile kontrol etmeyiz.
Kabullenip, bekleriz bu halin geçmesini.
Alışkanlıklarımızı değiştirmeye çalışıp, hakkımız olan konforumuzdan verip, fedakarlıkta olduğumuzu bile düşünmeyiz.
Çünkü elektrik gidebilir hattta sık sık bile gidilebilir.
Toplumsal alışkanlığımızdır, kabulleniriz.
Özelleşen elektrik dağıtım şirketleriyle kesintiler arasındaki bağı yani bunun aslında büyük firmalara birer uyarı olduğunu ve özelleşen firmanın bir başka koldan jeneratör (akımtoplar) markası firması olduğunu, düşünmeyiz.
Ama öyledir.
Rant elde eder umursayamazsın çünkü bunun farkında değilsindir.
Elektrik gelsin diye beklersin.
Sokağa bakarsın, elektrik herkeste gitmiştir.
O zaman sorun büyük değildir pek senin açından.
Çünkü herkes eşittir.
Sorunda dahi olsa eşit olmanın arzusu, yıllarının dileği, toplumsal refleksin, mutluluk isteğin, özlemin, eşitlik duygun kaplar seni.
Bir anlık mutlu olursun.
Hem Ulus olarak hep, her birimize yapılan haksızlıkta eşitlendiğimizi anladık ya Biz.
Ama haksızlıklar kefeye konur mu?
Ölçemezsin, bilemem.
Biz hak arayıp, birbirimizi anlayıp, otoriter merkeziyetçi aşırılıklara ve bu üstünlüklere meydan okuyamadığımızdan, haklarımızı hukukun çerçevesinde savunmaya bile yeltenmediğimizden olmuyor mu üzüntülerimiz?
Bu sebeple diyorum ki:
"Devletin Milletinde değiliz Biz, Milletin Devletindeyiz."
Tane tane özgürlük,
birey birey özgürlük,
halkım benim
benim halk
halk benim
Aaa elektrikler gitti.
Emre Ustaoğlu
Kızılçullu
