( Bu karalama sadece bir denemedir.)
Yalnızlığın soluk benzine biçare bakan suretler olmuş suda aksimiz,
haykırışım kendi kendime.
Tembelliğin dik alası olmuş hayallerimizin dengesizliği çaresizliklerimiz
anlayışsızlığım kendi kendime.
Serzenişlerimiz izafiyete.
Bunca sonuçlanmamış hayalden sonra...
Anlıyoruz ki;
yaşamımızdan yol alan,
avuçlarımızdan kayıp giden kütleler değilmiş.
Işık hızında akıp giden,
benliklerimizden kaçan ümitlerimiz,
Ümitler, Nietzsche'nin çözümlemeleri.
Başı bozuklardan öğrendiklerimiz,
tecrübelendirdiklerimiz.
Hüzün kıyılarında kendi parçalarından sporla üreyen sevda kırıntılarımız
Kırıntılardan nimete şükür
bir bardak suyun azizliğiymiş yaşamak,
anlayacağız.
Fakat; küçüğüz daha çok
küçüğüz
hangi yüzden?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder