"Her canlı bir gün ölümü tadacaktır."

 "Her canlı bir gün ölümü tadacaktır."

Ne vurucu bir cümle üzerinde yorum yapmaya gerek yok.
Yazının omurgası şöyledir canım kardeşim:

1. Ölüm ve Hayyam
2. Agoni
3.  Meral Okay ve vasiyeti
4.    Krematoryum
5.  18 bin liraya mezar yeri
   
6.  Majdanek İmha Kampı
7. Auschwitz-Birkenau
8.  İngiltere’nin Redditch kenti belediye meclisi
9. Giordano Bruno ve idamı
10.  Ölüm özgürlüğü, yaşam özgürlüğü

Devam edelim Ömer Hayyam alıntımızla ve Fazıl bütünlememizle.

Isınalım biraz 'soğuk' konumuza.

Ölümü anlamaya çalışıp, yaşamı tecrübe etmek benim yöntemimdir.

Biraz işe yarıyor ve fakat bilemem Sizler nasıl bakarsınız bu değerlendirme biçimine.

Hadi, gel benimle.

Yaşamanın sırlarını bileydin
Ölümün sırlarını da çözerdin;
Bugün aklın var, bir şey bildiğin yok:
Yarın, akılsız, neyi bileceksin?

 Ömer Hayyam

 Can bir şaraptır, insan onun destisi; 

Beden bir ney gibidir, kan o neyin sesi. 

Hayyam, bilir misin nedir bu ölümlü varlık:  

Hayal fenerinde bir ışık pırıltısı.

  256. Rubai http://siir.gen.tr/siir/o/omer_hayyam/241-260.htm

 

Ölümün hepimizin bildiği anlamının dışında bir de şöyle bir anlamı vardır.

Canlı varlıkların herhangi bir dokusunun canlılığını kaybetmesine de ölüm denir.

Her an, ölmekte ve doğmaktayız.

Biraz literatür bilgisi ardından bir kaç konuya bakış açım, nokta birleştirmeleri ya da dağınık bırakmalar falan filan derken bir yazının daha sonuna geleceğiz.

Ölümde, Agoni ismi verilen bir can çekişme devresi sözkonusudur.

  Bu devre, müzmin hastalıklarda uzun, ani ölümlerde ise kısa olur. 

Agoni devresi birkaç dakikadan, birkaç güne kadar uzayabilir.

 İlk önce görme, son olarak işitme duyusu kaybolur. 

Gözler yukarı ve dışa tavana bakıyormuş gibi bir hal alır, gözbebekleri genişler. 

Göz akı ve göz kenarlarında yapışkan bir sıvı toplanır.

 Göz parlaklığını kaybeder, arkaya doğru çöker. 

Refleksler ortadan kalkar. Alından soğuk iri taneli terle birlikte son bir gözyaşı damlası gelebilir, 

şahıs ağlıyor gibidir. 

Nabız oldukça zayıflar.

 Kalp sesleri güçlükle ve çok hafif duyulur, el ve ayaklar soğur, fakat şahsın iç harareti bazan 42-43° dereceye kadar yükselir. 

Salya, sümük, idrar, pislik, meni dışarı çıkar ve neticede ölüm husule gelir. 

Çok net. 

Çok sert.

Çok gerçek. 

İçerisinde çok atıfsal anlamlar ifade eden veriler var Agoni evresinin fakat, konu okadar gerçek ki. 

Hiç romantik bakamıyorum konuya. 

Buz keserken iç hararet falan. 

Aman aman.

Bir Usta'ya kulak verelim. Gel hadi canım kardeşim benim.

Hayatın bütün esrarını çözdüğün vakit ölümü arzularsın. Çünkü o da hayatın sırlarından biridir.

Halil Cibran

Ölümün evreleri, hali, yaşama yansımasından ziyade ölüm sonrası kişinin ne olacağına dair 

kişisel tercihli bir konuya değinelim. 

Gömülecekmiyiz, yakılacakmıyız, kartallara mı yedirileceğiz?

Kültürle değişen bir konu bu.

Yansıması güzel.

Bir, bana göre başarılı sanatçının yaşadığı durumla ilgili Yol'da olalım hadi.

Meral Okay, (http://tr.wikipedia.org/wiki/Meral_Okay)

 verdiği bir röportajda vasiyet niteliğinde nasıl gömülmek istediğini aktarmıştı.
Ünlü senarist yakılarak küllerinin suya atılmasını hayal etmişti. Söyleşi de aynen şunları aktarmıştı:

 “Beni yaksınlar, küllerimi de götürüp Gökova’ya bıraksınlar, yoksa kavanozda durayım, kütüphanede başköşede durayım gibi fetişlerim yok yani... Ne Budizme yakınım ne de İslama uzağım. Üstelik son derece inançlıyım. Ben sadece şunu savunuyorum: Öldükten sonra bedenimizle ne yapacağımız bizim tasarrufumuzda olmalı. Devletin değil! Kim nasıl karışabilir benim ölüm biçimime ve ritüelime? ‘Günahtır, ayıptır!’ gibi kavramlar bile sadece beni bağlar”

Vasiyet gibi bir şey mi?

Evet.. Üstelik yasal olarak hakkınız da var Türkiye’de fakat o yasa kullandırılmıyor. 1946’da çıkmış bu yasa. İstediğinde yakılma hakkın var. Ankara’da fırını bile var.

 http://www.netdergim.com/meral-okay-hayati/

Bu kadar çalışkan bir İnsan için, yapılana bakalım bir de:

 Meral Okay’ın ölümünün ardından Yeni Akit gazetesinin gayri resmi sitesi Habervaktim’de yer alan haber çok büyük tepkilere neden oldu. İnternet sitesi, Meral Okay’ın ölümünü, “O kadın öldü. Kocasıyla aynı kaderi paylaştı” başlığıyla duyurdu.

Eşi Yaman Okay için Sezen Aksu'yla birlikte kaleme aldıkları “Şimal Yıldızı”

 Sen kalbimin efendisi
 Hayatımın kıymetlisi
 Hey uzun yol arkadaşım
 Şimal yıldızım, neredesin
 Nasıl havalandın
 Hasar almadan bu tufandan
 Bak ben yaralandım
 Kayıtsız şartsız adanmaktan
 Nasıl havalandın
 Hasar almadan bu tufandan
 Bak ben paralandım
 İmkansıza bağlanmaktan
 Git sereyim yoluna yeni serüvenleri
 Yakalım gitsin bütün nedenleri

 Son cümledeki anlam bütülüğü mükemmel, bence, algımca, yüreğimce.

 Güzel bir yazı, merak edenler için;

http://www.ecetemelkuran.com/kategori/yazilar/31391/meral-icin...

Biz konumuza devam edelim.

Krematoryum: Ölen kişinin yüksek sıcaklıklardaki yakıldığı yer. 

Kremasyon (ölü yakma işlemi) en azndan 20.000 yıl önceye dayanıyor.

Türkiye’de 1930 tarihinde çıkan umumi hıfzıssıhha kanununda ölülerin yakılmasını düzenleyen hükümler var. Bu kanun sonrasında da ülkemizde krematoryum açılmış.

Osmanlı'nın son zamanlarında İstanbul'da Anadolu Kavağı sınırları içinde "Tahaffuzhane" olarak adlandırılan ölülerin yakıldığı bir bina vardı. 

Cumhuriyet döneminde bu alan askeri bölge ilan edildi ve daha sonra harabe oldu. 

Bunun dışında , Atatürk'ün Zincirlikuyu Mezarlığı'nda yaptırdığı krematoryum, daha sonra geleneklerimize aykırı olduğu görüşüyle yıkıldı ve yerine, her boş alanı doldurmak için yaptığımız gibi, otopark yapıldı.

Canım Ülkem.

 http://www.zaytung.com/mags/Zaytung-GeziDunya-4.jpg

18 bin liraya mezar yeri. 

Aşiyan, Zincirlikuyu, Karacaahmet, Çengelköy ve Ulus'da mezarlık fiyatları 5 bin ila 18 bin lira arasında değişiyor.

http://www.sabah.com.tr/Ekonomi/2012/01/23/18-bin-liraya-mezar-yeri 

 ölemsiz

'ne şeymiş bu, bu dünyadan ayrılmak
demir tarar gibisin bigün
gözlerin arkalarda deryaya açılmak? '
hadi bre gide gide dönmüşlüğüm
iyadesiz iyadeli tahütlüğüm
seni bilem gide koydum, gidi ölüm!
.
Can Yücel 

Güzel bir deneme:

 http://www.afilifilintalar.com/sicak-havuz

 Ölü bedenin yakılması, sadece inançlar ve öldükten sonra kül olma isteğine dayanmıyor. 

Dünya, bunun dışındaki durumlarda da bedenlerin yakıldığını gördü. 

Ölü yakma kültürü dışında toplum açısından yüksek risk taşıyan ölüler de bu tip yerlerde yakılarak çevreye zarar vermeleri önleniyor. 

Bunun dışında Polonya'daki Majdanek İmha Kampı'nda Nazilerin gerçekleştirdiği "kitle ölüm" vakaları da var. Naziler daha randımanlı kitle cinayetleri için ölüm merkezleri kurdu. 

Temel olarak tutuklama ve çalışma merkezleri vazifesi gören toplama kamplarından farklı olarak, ölüm merkezleri adeta yalnızca "ölüm fabrikaları"ydı. 

Kamplara getirilen sürgünlerin hemen hepsi doğruca gaz odalarında (Sonderkommandos olarak bilinen özel çalışma timleri için seçilen çok az kişi hariç) ölüme gönderildiler.

 Majdanek Krematoryumu

 En büyük ölüm merkezi 1943 ilkbaharına kadar faal dört gaz odası (Zyklon B zehirli gazı kullanılan) bulunan Auschwitz-Birkenau'ydu. Sürgünlerin en yoğun olduğu zamanlarda, Polonya'da Auschwitz-Birkenau'da her gün 6.000'e kadar Yahudi gaza maruz bırakıldı.

 Auschwitz-Birkenau

http://tr.wikipedia.org/wiki/Auschwitz-Birkenau

Ne güzel ölüyor çiçek,,, 

öyle isterdim ölmek...

Necati Cumalı

“İngiltere’nin Redditch kenti belediye meclisi, tasarruf etmek için, ölülerin yakıldığı krematoryumdan gelecek enerjiyle havuzun ısıtılması teklifini kabul etti. Söz konusu yöntemin Avrupa’nın birçok yerinde kullanıldığını belirten Belediye Başkanı Carole Gandy, elektronik posta, mektup ve telefonla görüş belirtenlerin yaklaşık yüzde 80-90’ının projeye destek verdiğini kaydetti.”  Anadolu Ajansı, Şubat 2011

 

"Ten fanidir can ölmez, ölenler geri gelmez
ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil"
Yunus Emre

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın..Yunus Emre

Giordano Bruno; Evrenin sonsuz ve eşdağalımlı olduğunu ve evrende, 

dünyadan başka birçok gezegenin bulunduğunu söyledi. 

Aykırı görüşler beslediği için 1600 yılında Roma Katolik Kilisesi'nin Engizisyon mahkemesinde yargılanıp sapkın ilan edildi ve Roma'da diri diri yakılarak idam edildi.

"Ne gördüğüm hakikati gizlemekten hoşlanırım, ne de bunu açıkça ifade etmekten korkarım. Aydınlık ve karanlık arasındaki, bilim ve cehalet arasındaki savaşa her yerde katıldım. Bundan dolayı her yerde zorlukla karşılaştım ve cehaletin babaları olan resmi akademisyenlerin yanı sıra kalın kafalı çoğunluğun öfkesinde hedef olarak yaşadım." Giordano Bruno

http://tr.wikipedia.org/wiki/Giordano_Bruno

Ölüm özgürlüğü, yaşam özgürlüğü arasında gezindik durduk .

Şimdi bir video ile konuyu bağlayıp üzerine kelime etmeyeceğim.

Otelin merdivenlerinde kurtulmayı bekleyenlerden biri olan yazar Lütfi Kaleli sorar: 

“ Bunlar ikindi namazına gitmeyecekler mi?”...

Yanıt karikatür sanatçısı Asaf Koçak'tan gelir: 

“ Anlaşılıyor ki, bu namazı kaza ile eda edecekler.”

TEK YASAK

Özgürlüğün geldiği gün
O gün ölmek yasak!

Cemal SÜREYA

Yalnız Bir Opera (Sanki Dokunulmazdı Çocukken Ağlamak)

Tadım yoksa, ben böyle yapıyorum. 

Açıyorum uzunca bir şiir. 

Kardeşimizin meselesine ortak oluyorum. 

İyi geliyor.
Öyleysen sana da gelir. 

Değilsen bir ara okursun. Ya da okumazsın.
Benim ne alakam olur ki kimin neyi okuyup okumadığından.
Sadri Alışık Abimizin Serseri filminde dediği gibi "Falanları filanları görüp 'Gidiyorum elveda.' diyeceğimiz" hayattan ceplerimize ne kadar falanlar filanler yükleyebiliriz ki zaten.
Herkes bir yandan bakmaya çalışıyor.
Ne güzel.
Gel ben nasıl baktım bugün ona bakalım.
Uzunca bir şiir ve  Sezen Aksu bestesini en has yorumdan dinleyerek Yol'da olalım.
 MODEL yorumunu da tavsiye ederim.
Başarı tesadüf değildir.
Kalite barındırır.

"Sanki Dokunulmazdı Çocukken Ağlamak,
 Ey sanat! Her şeyi hayata dönüştüren"

Yalnız Bir Opera / Murathan Mungan

Ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda

yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim

oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim

Ben sende bütün aşklarımı temize çektim

İmrendiğin, öfkelendiğin

kızdığın ya da kıskandığın diyelim

yani yaşamışlık sandığın

Geçmişim

dile dökülmeyenin tenhalığında

kaçırılan bakışlarda

gündeliğin başıboş ayrıntılarında

zaman zaman geri tepip duruyordu. Ve elbet üzerinde durulmuyordu.

Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun, biraz daha

fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.

Başlangıçta doğruydu belki. Sıradan bir serüven, ratsgele bir ilişki

gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan, büyüyüp kök salan ,

benliğimi kavrayıp, varlığımı ele geçiren bir aşka bedellendin.

Ve hala bilmiyordun sevgilim

Ben sende bütün aşklarımı temize çektim

Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana

Bütün kazananlar gibi

Terk ettin.

Yaz başıydı gittiğinde.
Ardından, senin için üç lirik parça yazmaya karar vermiştim.
Kimsesiz bir yazdı.
Yoktun.
Kimsesizdim.

Çıkılmış bir yolun ilk durağında bir mevsim bekledim durdum.

Çünkü ben aşkın bütün çağlarından geliyordum.

Sanırım lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu

yüzündeki kuşkun kedere,
gür kirpiklerinin altından kısık lambalar gibi ışıyan gözlerine

çerçevesine sığmayan

munis, sokulgan, hüzünlü resimlerine

lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu

Yaz başıydı gittiğinde.
Sersemletici bir rüzgar gibi geçmişti

Mayıs.
Seni bir şiire düşündükçe kanat gibi, tüy gibi, dokunmak gibi uçucu ve yumuşak şeyler geliyordu aklıma.

Önceki şiirlerimde hiç kullanmadığım bu sözcük usulca düşüyordu bir kağıt aklığına,
belki de ilk kez giriyordu yazdıklarıma, hayatıma.

Yaz başıydı gittiğinde.
Bir aşkın ilk günleriydi daha.
Aşk mıydı,

değil miydi?
Bunu o günler kim bilebilirdi?
"Eylül'de aynı yerde ve aynı insan olmamı isteyen" notunu buldum kapımda.
Altına saat: 16.00 diye yazmıştın,
ve saat 16.04'tü onu bulduğumda.

Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını

Takvim tutmazlığını

Aramızda bir düşman gibi duran

Zaman'ı

Daha o gün anlamalıydım

Benim sana erken

Senin bana geç kaldığını

Gittin.
Koca bir yaz girdi aramıza.
Yaz ve getirdikleri.

Döndüğünde eksik, noksan bir şeyler başlamıştı.
Sanki yaz, birbirimizi görmediğimiz o üç ay, alıp götürmüştü bir şeyleri hayatımızdan, olmamıştı, eksik kalmıştı.

Kırılmış bir şeyi onarır gibi başladık yarım kalmış arkadaşlığımıza.
Adımlarımız tutuk, yüreğimiz çekingen, körler gibi tutunuyor, dilsizler gibi bakışıyorduk.

Sanki ufacık birşey olsa birbirimizden kaçacaktık.

Fotoromansız, trüksüz, hilesiz, klişesiz bir beraberlikti bizimki.

Zamanla gözlerimiz açıldı, dilimiz çözüldü güvenle ilerledik birbirimize.

Gittin.şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza.
Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.

Şimdi biz neyiz biliyor musun?

Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.

Birbirine uzanamayan

Boşlukta iki yalnız yıldız gibi

Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz

Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca

Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız

Ne kalacak bizden?

bir mektup,
bir kart,
birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim

Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında

Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden

Bizden diyorum, ikimizden

Ne kalacak?

Şimdi biz neyiz biliyor musun?

Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz.
Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada bir şey bulduğunda
neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi.

Artık hiçbir duygusunu anlamayan çocuklar gibi

Ve elbet biz de bu aşkla büyüyecek

Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz

Kış başlıyor sevgilim

hoşnutsuzluğumun kışı başlıyor

Bir yaz daha geçti hiçbir şey anlamadan

Oysa yapacak ne çok şey vardı

ve ne kadar az zaman

kış başlıyor sevgilim

iyi bak kendine

Gözlerindeki usul şefkati

teslim etme kimseye, hiçbir şeye

upuzun bir kış başlıyor sevgilim

ayrılığımızın kışı başlıyor

Giriyoruz kara ve soğuk bir mevsime.

Kitaplara sarılmak, dostlarla konuşmak, yazıya oturup sonu

gelmeyen cümleler kurmak, camdan dışarı bakıp puslu şarkılar mırıldanmak...

Böyle zamanlarda her şey birbirinin yerini alır

çünkü her şey bir o kadar anlamsızdır

içinizdeki ıssızlığı doldurmaz hiçbir oyun

para etmez kendinizi avutmak için bulduğunuz numaralar

Bir aşkı yaşatan ayrıntıları nereye saklayacağınızı bilemezsiniz

çıplak bir yara gibi sızlar paylaştığınız anlar, eşyalar

gözünüzün önünde durur birlikte yarattığınız alışkanlıklar

korkarsınız sözcüklerden, sessizlikten de; bakamazsınız aynalara,

çağrışımlarla ödeşemezsiniz

dışarıda hayat düşmandır size

içeride odalara sığamazken siz, kendiniz

Bir ayrılığın ilk günleridir daha

Her şey asılı kalmıştır bitkisel bir yalnızlıkla

Gün boyu hiçbir şey yapmadan oturup

kulak verdiğiniz saatin tiktakları

kaplar tekin olmayan göğünüzü

geçici bir dinginlik, düzmece bir erinç

suyu boşalmış bir havuz, fişten çekilmiş bir alet kadar tehlikesiz

bakınıp dururken duvarlara

boş bir çuval gibi, çalmayan bir org gibi, plastik bir çiçek, unutulmuş bir oyuncak, eski bir çerçeve gibi, hani, unutsam eşyanın gürültüsünü, nesnelerin dünyasında kendime bir yer bulsam, dediğimiz zamanlar gibi

kendimizin içinden yeni bir kendimiz çıkarmaya zorlandığımız anlar

gibi

yeni bir iklime, yeni bir kente, bir tutukluluk haline, bir trafik

kazasına, başımıza gelmiş bir felakete, işkenceye çekilmeye, ameliyata

alınmaya

kendimizi hazırlar gibi

yani dayanmak ve katlanmak için silkelerken bütün benliğimizi

ama öyle sessiz baktığımız duvarlar gibi olmaya çalışırken,

ve kazanmış görünürken derinliğimizi

Ne zaman ki, yeniden canlanır bağışlamasız belleğimizde

bir anın, yalnızca bir anın bütün bir hayatı kapladığı anlar

o tiktaklar kadar önemsiz kalır şimdi

hayatımıza verdiğimiz bütün anlamlar

denemeseniz de, bilirsiniz

hiç yakın olmamışsınızdır intihara bu kadar

Bana Zamandan söz ediyorlar

Gelip size Zamandan söz ederler

Yaraları nasıl sardığından, ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden.
Zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir yeniden.
Hepsini bilirsiniz zaten, bir ise yaramadığını bildiğiniz gibi.
Dahası onlar da bilirler. Ama yine de güç verir bazı sözler, sözcükler,

öyle düşünürler.

Bittiğine kendini inandırmak, ayrılığın gerçeğine katlanmak, sırtınızdaki hançeri çıkartmak, yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden

karşılaşmak kolay değildir elbet. Kolay değildir bunlarla baş etmek,

uğruna içinizi öldürmek. Zaman alır.

Zaman

Alır sizden bunların yükünü

O boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner, acılar

dibe çöker. Hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir. Bir

yerlerden

bulunup yeni mutluluklar edinilir.

O boşluk doldu sanırsınız

Oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir

gün gelir bir gün

başka bir mevsim, başka bir takvim, başka bir ilişkide

o eski ağrı

ansızın geri teper.

Dilerim geri teper. Yoksa gerçekten

Bitmişsinizdir.

Zamanla yerleşir yaşadıkların, yeniden konumlanır, çoğalır, anlamları

önemi kavranır. Bir zamanlar anlamadan yaşadığın şey, çok sonra değerini

kazanır. Yokluğu derin ve sürekli bir sızı halini alır.

Oysa yapacak hiçbir şey kalmamıştır artık

Mutluluk geçip gitmiştir yanınızdan

Herşeye iyi gelen Zaman sizi kanatır

Ölmüş saadeti karşılaştır yaşayan mutsuzlukla

günlerin dökümünü yap

benim senden, senin benden habersiz alıp verdiklerini

kim bilebilir ikimizden başka?

sözcüklerin ve sessizliklerin yeri iyi ayarlanmış

bir ilişkiyi, duyguların birliğini, bir aşkı beraberlik haline getiren

kendiliğindenliği

yani günlerimiz aydınlıkken kaçırdığımız her şeyi

bir düşün

emek ve aşkla güzelleştirilmiş bir dünya

şimdi ağır ağır batıyor ve yokluğa karışıyor orada

ölmüş saadeti karşılaştır yaşayan mutsuzlukla

Bunlar da bir işe yaramadıysa

Demek yangında kurtarılacak hiçbir şey kalmamış aramızda

Bu şiire başladığımda nerde,

şimdi nerdeyim?

solgun yollardan geçtim. Bakışımlı mevsimlerden

ikindi yağmurlarını bekleyen

yaz sonu hüzünlerinden

gün günden puslu pencerelere benzeyen gözlerim

geçti her çağın bitki örtüsünden

oysa şimdi içimin yıkanmış taşlığından

bakarken dünyaya

yangınlarda bayındır kentler gibiyim:

çiçek adlarını ezberlemekten geldim

eski şarkıları, sarhoşların ve suçluların

unuttuklarını hatırlamaktan

uzak uzak yolları tarif etmekten

haydutluktan ve melankoliden

giderken ya da dönerken atlanan eşiklerden

Duyarlığın gece mekteplerinden geldim

Bütünlemeli çocuklarla geçti

gençliğimin rüzgara verdiğim yılları

dokunmaların ve içdökmelerin vaktinden geldim.

Bu şiire başladığımda nerde,

şimdi nerdeyim?

yaram vardı. bir de sözcükler

sonra vaat edilmiş topraklar gibi

sayfalar ve günler

ışık istiyordu yalnızlığım

Kötülükler imparatorluğunda bir tek şiir yazmayı biliyordum

İlerledikçe... Kaybolup gittin bu şiirin derinliklerinde

Aşk ve Acı usul usul eriyen bir kandil gibi söndü

daha şiir bitmeden. Karardı dizeler.

Aşk... Bitti. Soldu şiir.

Büyük bir şaşkınlık kaldı o fırtınalı günlerden

Daha önce de başka şiirlerde konaklamıştım

Ağır sınavlar vermiştim değişen ruh iklimlerinde

Aşk yalnız bir operadır, biliyordum: Operada bir gece

uyudum, hiç uyanmadım.

barbarların seyrettiği trapezlerden geçtim

her adımda boynumdan bir fular düşüyordu

el kadar gökyüzü mendil kadar ufuk

birlikte çıkılan yolların yazgısıdır:

eksiliyorduk

mataramda tuzlu suyla, oteller kentinden geldim

her otelde biraz eksilip, biraz artarak

yani çoğalarak

tahvil ve senetlerini intiharla değiştirenlerin

birahaneler ve bankalar üzerine kurulu hayatlarında

ağır ve acı tanıklıklardan

geçerek geldim. Terli ve kirliydim.

Sonra tımarhanelerde tımar edilen ruhum

maskeler ve çiçekler biriktiriyordu

linç edilerek öldürülenlerin hayat hikayelerini de...

korsan yazıları, kara şiirleri, gizli kitapları

ve açık hayatları seviyordu.

Buraya gelirken

uzun uzak yollar için her menzilde at değiştirdim

atlarla birlikte terledim yolları ve geceleri

ödünç almadım hiç kimseden hiçbir şeyi

çıplak ve sahici yaşayıp çıplak ve sahici ölmek için

panayır yerleri... panayır yerleri...

ölü kelebekler... ölü kelebekler...

sonra dünyanın bütün sinemalarında bütün filmleri seyrettim.

Adım onların adının yanına yazılmasın diye

acı çekecek yerlerimi yok etmeden

acıyla baş etmeyi öğrendim.

Yoksa bu kadar konuşabilir miydim?

ipek yollarında kuzey yıldızı

aşkın kuzey yıldızı

sanırsın durduğun yerde

ya da yol üstündedir

oysa çocukluktan kalma gökyüzünde hileli zar

ölü yanardağlar, ölü yıldızlar

ve toy yaşın bilmediği hesap: ışık hızı

Aşkın Bir Yolu Vardır

Her yaşta başka türlü geçilen

Aşkın Bir Yolu Vardır

Her yaşta birazgecikilen

gökyüzünde yalnız bir yıldız arar gözler

gözlerim

aşkın kuzey yıldızıdır bu

yazları daha iyi görülen

Ben, öteki, bir diğeri ona doğru ilerler

ilerlerim

zamanla anlarsın bu bir yanılsama

ölü şairlerin imgelerinden kalma

Sen de değilsin. O da değil

Kuzey yıldızı daha uzakta

yeniden yollara düşerler

düşerim

bir şiir yaşatır her şeyi yaşamın anlamı solduğunda

ben yoluma devam ederim. Bitmemiş bir şiirin ortasında

Darmadağınık imgeler, sözcükler ve kafiyeler

yaşamsa yerli yerinde

yerli yerinde her şey

şimdi her şey doludizgin ve çoğul

şimdi her şey kesintisiz ve sürekli bir devrim gibi

şimdi her şey yeniden

yüreğim, o eski aşk kalesi

yepyeni bir mazi yarattı sözüklerin gücünden

Dönüp ardıma bakıyorum

Yoksun sen

Ey sanat! Her şeyi hayata dönüştüren

Mammon ve Tanrı

Merhabalar Canım benim.

En baştan söyleyeyim.
Para maddesine, satın alma gücü olarak bakmak her zaman yaşamı daha nitelikli kılıyor diye düşünüyorum.
Yani ben öyle değerlendiriyorum.
Farklı değerlendirmelerin yapılacağı bu yazı içerisindeki bakış açımı belirteyim de zaten kafa biraz bulanacak.
Biraz teori içerikli, biraz şehir efsanesi ve biraz paranoyak çokça da bizden olan bir derleme olacak.

Yazının omurgası şöyledir canım kardeşim:

1. Yazıya girişmeme temel olan bakış açımdan söz edeceğim
2. Ülkemizde gerçekleşen ironik-acı bir olay
3.  Shakespeare Atinalı Timon
4.    Bir iş adamının çok beğendiğim yazısı
5.  Karl Marx’ın 1844 ekonomik felsefi elyazmaları
6.  Para hakkında
7. ELEKTRONiK PARA
8.  Bundan 1400 yıl önceden bir şairin Para hakkında şiiri
9. Maymunlarla, insan davranışlarını çözümleyen bir deney
10.  Kızıldereli şef Seatle
11. Küçük yorumum

 

Yazıya girişmeme temel olan bakış açım:

George Bernard Shaw der ki; "Parayı köleniz yapın, yoksa efendiniz olur."

“Hiç kimse iki efendiye kulluk edemez. Ya birinden nefret edip öbürünü sever, ya da birine bağlanıp öbürünü hor görür. Siz hem Tanrı’ya hem de mammona kulluk edemezsiniz!”

(Matta: 6/24, Luka: 12/33-36, 16/13).

 Mammon’un mitolojiye göre Para Tanrısı olduğundan da bahsedilir.

http://blog.milliyet.com.tr/hem--allah-a-hem--paraya--ayni-anda-kulluk-edemezsiniz/Blog/?BlogNo=225383

Birde cenazelerde Okuyan Hocanın para için beklemesi,
"Mevlütlerde ne kadar ister Hoca?" diye geçen sohbetlerde vardır hani.

Hediye diye bakıldığında güzel, ücret olarak bakıldığında biraz samimiyetsiz gelen bu eylem şahsım adına çok düşündürücüdür.

İpin ucudur.

Tutsan alır gider baya.

‹‹Hiçbir uşak iki efendiye kulluk edemez. Ya birinden nefret edip öbürünü sever, ya da birine bağlanıp öbürünü hor görür. Siz hem Tanrıya, hem paraya kulluk edemezsiniz.››
Lucas 16:13

‹‹Hiçbir uşak iki efendiye kulluk edemez. Ya birinden nefret edip öbürünü sever, ya da birine bağlanıp öbürünü hor görür. Siz hem Tanrıya, hem paraya kulluk edemezsiniz.››
Lucas 16:

Ülkemizde gerçekleşen ironik-acı bir olay:

http://www.haberler.com/kuran-i-kerim-icerisinde-para-aradilar-3264890-haberi/ 

 Evi yanarken Parasını Kur'anın içerisine saklayan adamın hali ne ironiktir.

Çok acı bir olay, düşmanımın başına gelsin istemem ama ben başka tarafını değerlendirmek istiyorum konunun.

 Videoda 4:40 ve sonrasına dikkatinizi çekmek isterim.

http://www.focushaber.com/videogaleri/kuran-in-arasinda-para-aradilar--v-13209

 'Köylü kadınlar yanan Kuran-ı Kerim'in sayfalarını tek tek ayırarak para aradılar.'

Çalanın onu ellememesi, Yangından ilk kurtarılacağın inancının simgesinden ziyade yaşamak için ihtiyacı olduğu miktarın olması düşündürücüdür.

Bu sarı köle
bağlayan ve çözendir dinleri, kutsayan günahkarı;
yıllanmış cüzzamı arzulanır, hırsızı yerli kılar
ve ünvan, saygı ve övgü bahşeder ona
oturtur senatörlerle yan yana: odur
kocamış dulu yeni gelin eden;
yarası mikrop kapmış hastayı süsleyip püsleyip
ilkyaza inandıran. defol, lanet olası maden
insanlığın orta malı orospusu, sen,
ulusların bozgununa sebep olan

Shakespeare Atinalı Timon

Bir iş adamının çok beğendiğim yazısı:

“Universitelerde yaptigim soylesilerde, bana en cok PARA hakkinda sorular sorulur.
Herhalde isadami oldugum icin…
Ben, “Paranin iki kisiligi vardir” derim.
Birincisi; para bir degiş tokus aracidir.
Para verip yiyecek, giyecek, ev bark hatta saglik alabilirsiniz.
Ikincisi; para ile gelecek korkusunu yenersiniz.
“Yasliligimda caresiz, muhtas perisan kalmam, cunku kotu gunler icin parami bir kenara ayirdim” dersiniz.
Ama para otesi, yani para-ustu bir konu daha vardir.
Bunu parayla satin alamazsiniz.
Bunun adi ZEVK ve KEYIFTIR.
Zevk almak, keyif duymak ancak KULTUR ile mumkundur.
Resimden zevk almak icin sergiler bedava, muzik icin kaset ve diskler uc otuz para.
Ayrica konserler de pahali degil. Sinemalar hamburger fiyatina.
Ask ve sevgi zaten bedelsizdir…
Gunesin batisindan, denizin hisirtisindan ya da
bir satranc oyunundan zevk alabiliyorsaniz, kalenizle bedavaya sah cekebilirsiniz…
Gunesi kac paraya batirabilirsiniz ?
Denizi hisirdatmanin bedeli nedir ?
Yasliliginiz icin biriktireceginiz kotu gun parasi kadar, belki ondan da onemli olan bu zevkler ve mutluluklardir.
Bunlara sahip olmak ancak kulturle mumkundur…
Para kazanmaya emek verdiginiz kadar kultur edinmeye emek verin.
Ister yasli olun ister genc…
Yasinizla barisik degilseniz ihtiyarsiniz demektir.
Cok genc olen yaslilar oldugu gibi ihtiyar doganlar da vardir…
Yaslilar olume daha yakin derler ama olum nufus kagidi sormuyor.
Simdi ki tutkulu projem, bir ceviz ormani yetistirmektir.
Fidanlari dikmeye basladim bile.
Ceviz fidani 8 yil sonra agac olup ceviz verirmis.
Simdi 76 yasindayim yani 84 yasimda ceviz kiracagim.

Bu kez KENDI CEVIZLERIMI…

Ishak ALATON

Why is everybody so serious!

 It’s not about the money, money, money

 We don’t need your money, money, money

 We just wanna make the world dance,

 Forget about the Price Tag

  Beni insani yaşama bağlayan, toplumu bana bağlayan, beni doğa ve insanlarla bağlayan bağ para ise, tüm bağların bağı değil mi para? tüm bağları çözüp bağlayamaz mı? bu yüzden o evrensel ayırma aracı değil midir?

 Karl Marx’ın 1844 ekonomik felsefi elyazmaları 

  Para hakkında

 Tarihteki ilk madeni para basımı I.Ö. VII. yy' da Anadolu' da Lidyalılar tarafından gerçekleştirildi. Dünyanın ilk büyük darphanesi Fatih Sultan Mehmet tarafından İstanbul Simkeşhane' de kuruldu. M.Ö. 118 yılında deri para kullanan Çinliler, M.S. 806 yılında da ilk kağıt icat parayı yaptılar. Batıda kağıt paraların basılması ve kullanılması 17. yy sonlarına rastlıyor. İlk kağıt icat para'nın 1690' lı yıllarda ABD ve İngiltere hükümetleri tarafından basıldığı ve dolaşıma çıkarıldığı, 1694 yılında İngiliz Merkez Bankası ve diğer ülke merkez bankalarının kurulması ile de yaygınlaştığı biliniyor.

 Karl Menger bu konuda iyidir tavsiye ederim.

Şimdi gelelim günümüze;

 ELEKTRONiK PARA

 In fact, economists estimate that only 8 percent of the world's currency exists as physical cash.

 http://money.howstuffworks.com/currency6.htm

Merakınız var ve canınız isterse tıklayın.
Yoksa geçiverin bu bölümü canım benim.

ELEKTRONi K PARA VE MERKEZ BANKACILIĞI

http://www.tcmb.gov.tr/kutuphane/TURKCE/tezler/suleseneltabak.pdf

 ELECTRONIC MONEY IN 2000’S
http://web.firat.edu.tr/sosyalbil/dergi/arsiv/cilt14/sayi1/157-164.pdf

 One of the main goals of the new world order is to put... devamı alttaki linkte.
Ne demek istediğimi anlayan anlamıştır zaten.
 http://canadianawareness.org/2012/04/electronic-currency-cashless-society-coming-to-canada/


 Garip işler bunlar.


Sorunlarımız bize, çağımıza özel değildir. 
Bunun örneğini bundan 1400 yıl önceden bir şairin kalemiyle veriyorum.

 Şeref, namus, erdemlilik
bugün bundan söz etmek neye yarar
gözü kör olasıcı
bir maden parçası yüzünden
ana, baba, eş, dost bir yana bırakılıyor
para daha da kötüsünü yaptı
aşkı da öldürdü.

Anekreon 

 Maymunlarla, insan davranışlarını çözümleyen şu deneye bir göz atalım. Uzun ama keyifli.

Keith Chen, Yale Üniversitesi'nde Ekonomi bölümünde görev yapan bir profesör. Keith Chen'in araştırması,
maymunlara, para kullanmayı öğretmek ve bunun sayesinde topladığı bilgileri, bizlerin yani insanların, para ile olan ilişkisini karşılaştırıp, çeşitli sonuçlar çıkarmak.
Araştırma, Yale Üniversitesinin maymun laboratuarında başlıyor.
Bu laboratuarda 7 adet capuchin maymunları, bir ana ve birçok küçük deney kafeslerinde, para kullanmayı öğreniyorlar.
Para olarak, gümüş renkli, somun kullanılıyor. süreç gayet basit.
Ana kafesten bir maymun alınıp, deney kafesine koyuluyor. bu maymuna para adını verdikleri somun veriliyor. Maymun öncellikle bu somunu kokluyor, ağzına götürüyor.
Bu aşamada bir tepsi içinde çeşitli yiyecekler getiriliyor: Elma, üzüm ve jell-o. amaç, bu 7 maymunun
her birinin sevdiği yiyecek türünü bulmak ve bu yiyeceği elde etmek için parayı kullanmalarını sağlamak. Deney kafesindeki maymun elmayı seçiyor.

Araştırmacılar, maymuna elmayı vermeden önce, elinden parayı alıp, maymuna yiyeceği veriyorlar. Bu süreç haftalarca sürüyor ve maymunlar birkaç hafta sonra, ellerindeki somunun yani paranın gücünü anlamaya başlıyorlar.
Araştırmacılar, en çok tercih edilen yiyeceği öğrendikten sonra, yeni bir süreç başlıyor: fiyatlandırma.
Bu yeni süreçteki amaç, maymunların, biz insanlar gibi rasyonel kararlar verip vermediğini bulabilmek. Böylece araştırmacılar, birçok maymunun tercihi olan jell-o'nun fiyatını iki somun, elmanın fiyatını yarım somun ve üzümün fiyatını ise bir somun yapıyorlar. Buldukları sonuç ise gerçekten ilginç.
Maymunlar, deney sırasında, biz insanlar gibi para harcama konusunda çoğu zaman rasyonel
davranıyorlar.
Parasını, en çok yiyecek alabileceği şekilde harcamaya başlıyorlar. maymunlar, 1 somun verip, 2 dilim elma almayı, fiyatı 2 somun olan bir
adet jell-o'ya tercih etmeye başlıyor.

Buraya kadar her şey güzel!
Günlerden bir gün, yine ana kafesten, deney kafesine alınan maymun, deney kafesindeki bir tepsi içinde bulunan 12 somunu görüp, aniden çılgına dönüyor. paraların bulunduğu tepsiyi kapıp, ana kafese
fırlatıyor ve kendisini de ana kafese atıyor.
Ana kafesteki bütün maymunlar bir anda gökten para yağdığını görüp, yere düşen paraları kapışmaya başlıyorlar.
Levitt, bunu yazısında maymun tarihinde gerçeklesen ilk "banka soygunu"(maymunun tepsiyi çalması) ve "hapishane kaçışı" (maymunun deney kafesinden, ana kafese kaçışı) olarak tanımlıyor.

Bütün bu kaos içinde araştırmacılar, ana kafesteki maymunlardan parayı geri almaya çalışıyor. Olay biraz yatıştığı bir anda Keith Chen, hiç görmemeyi tercih ettiğini söylediği bir olaya şahit oluyor:
Erkek maymunlardan biri, dişi maymunlardan birine yaklaşıp, ona elinde bulunan somunlardan birini veriyor ve bunun karşılığında dişi maymun, erkek maymunun seks teklifini kabul ediyor!
İşin ilginç yanı bu iki maymunun "işi" bittikten sonra, dişi maymun "kazandığı" parayı araştırmacıya getirip, bununla üzüm almaya çalışıyor. chen, bu olayı maymun tarihindeki ilk " fuhuş" olarak
tanımlıyor.

Üniversitenin araştırma etik bölümü, maymunlar üzerinde yapılan para araştırmasının, maymunların yaşam koşulunu, değerlerini ve gündelik yaşamlarını
tamamen değiştirdiği ve zedelediği gerekçesiyle, araştırmayı iptal edip, maymunlara para verilmesini yasaklıyor.

detaylar ve orjinal makale için:
http://www.som.yale.edu/.../articles/nyt%206_5_05.pdf

Heredot'a göre M.Ö. 687'de Lidyalı erkekler ile fahişeler arasındaki yoğunluk sonucu kullanılmaya başlanmış. bir iddia tabii ki, sadece.

Garip.

Dağınık kalsın, bitiriyorum.

Kızıldereli şef Seatle'nin birzamanlar söylediği bir söz;

Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam paranın yenilemeyen bir şey olduğunu anlayacak!’

http://www.belgeler.com/blg/1vih/sef-seattle-in-mektubu

Kendime Öğüt:

Cebindeki paraya göre yaşama, yaşamak istediklerine göre para kazan.

Theres no money
theres no possessions
Only obsession
I dont need that shit
Take my money take my obsession

Para Mübadele aracı değildir bence artık, başkalaşmıştır.
Öyle olsa şunun cevabını verebilirdik.

Dünya'da ülkeler bir yerlere borçlanıyor.
Dünyadaki tüm kazançlar borçlara eşitmidir?
Dünya kime karşı zarar ediyor?
Peki bu fark nerede.
Kim'e borçlu Tüm 'İnsanlık'

“Hiç kimse iki efendiye kulluk edemez. Ya birinden nefret edip öbürünü sever, ya da birine bağlanıp öbürünü hor görür. Siz hem Tanrı’ya hem de mammona kulluk edemezsiniz!”

(Matta: 6/24, Luka: 12/33-36, 16/13).

Kalın  Sağlıcakla.

Ay Karanlık Ahmed Arif Usta Uyanmıyo!

Canım hiç karalamak istemiyor kardeşim.

Canım,

 benim,

 hiç.

3 video,

 1 şiir.

Kelime yok bugün.

Gel.

Yürüyelim.

http://tr.wikipedia.org/wiki/R%C3%BC%C5%9Ft%C3%BC_Asyal%C4%B1

Yüreğimde çok farklı bir yeri olan Usta: Ahmed Arif

AY KARANLIK

Maviye/Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine/Rüzgarda asi,
Körsem/Senden gayrısına yoksam
Bozuksam/Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
İtten aç/Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille/Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş

Etme gel,

Ay karanlık... 

  Yazar : AHMED ARİF

Uyanmıyo ya.

Beni Siz Delirttiniz-İstemem Eksik Olsun (Semih Saygıner,Uğur Dündar,Fazıl Say,Ayşe Sucu)

  Bugün, yaşamımı olağan şekilde devam ettirmemi engelleyen bir kaç durumdan bahsedeceğim. 

İnsan merakı olsun ya da olmasın sosyal çevresi ile birlikte yaşar.

 Ve bu çevrenin en büyüğü de yaşadığı coğrafyada gerçekleşen olaylardır. 

Olur olmadık gerçekleşen güvenlik, bürokratik, ekonomik ve kültürel olayların tümüyle birlikte bir güne uyanır ve uyuruz.

Güvenlik alanımız olan aile ve bireysellik sahamızı korumamız için, 

bu verilerin iyi analiz edilmesi ve geleceklerimize etkilerine binaen bir gün yansıması alışkanlığı ve gelecek planlaması yapılması artık bu coğrayada yaşayan her bireyin elzem davranışı haline gelmelidir.

Belki her yerin öyledir, bilmiyorum.

Bu çözümlemeyi yapmayanları, bu  farkındalıkta olmayanları 10 yıl sonra göreceğiz.

Aziz Nesin'in de dediği gibi 

"Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın, diyerek yaşattığınız yılanların bir sonraki hedefi siz olursunuz."

Biz bunu değerlendirelim ya da etmeyelim bu böyle gerçekleşir.

İçime dokunan, 

"Eh yani bu kadar da olmaz kardeşim!" dediğim. 

Can damarımın tıkandığı ve nefes almam için paylaşmam gereken konular var cebimde. 

Çokça var bunlar ama bugün bir kaç benim için krtik olanlarından dem vuracağım.

Spor, Televizyon, Sanat ve Diyanet alanlarında birer örnekle Yol'da olacağız.

Buyrun.

Ama önce eserimiz gelsin. Büyük Usta'dan.

Beni Siz Delirttiniz

4 kişiden bahsedeceğim bugün. Bunlar; 

1. Semih Saygıner
2. Uğur Dündar
3. Fazıl Say
4.  Ayşe Sucu

Şöyle bir şahane girişle başlayalım derim.

 Büyük ruhlar, sıradan beyinler tarafından her zaman şiddetli muhalefet gördü. Sıradan bir beyin, geleneksel önyargıları körce boyun eğmeden reddeden ve düşüncelerini cesurca ve dürüstçe ifade eden insanları anlayabilecek kapasiteye sahip değildir. -Albert Einstein-

 Semih Saygıner

1994’te ilk Dünya Bilardo Şampiyonluğunu kazanan Saygıner, dünyada "Mr. Magic" (Bay Sihir) ya da "The Turkish Prince (Türk Prensi)" lakaplarıyla tanınır. Türkiye’de bilardonun federasyon haline gelmesini sağlayan kişidir. Hollanda liginde 9 yıl, Portekiz liginde 3 yıl profesyonel oyunculuk yapan Saygıner'in bilardo literatürüne "Semih Saygıner Magic Shots" (Semih Saygıner'in Sihirli Vuruşları) olarak geçmiş, 42 özel vuruş tekniğine sahiptir ve bu oyunun dünyadaki en önemli isimlerinden biridir
http://www.semihsayginer.org/

 Kazandığı Turnuvalar ve Diğer Dereceleri
http://www.baktabul.net/sporcular/73097-semih-sayginer-kimdir-semih-sayginer-hayati-semih-sayginer-biyografisi.html

Bu isteyene keyif olsun.

Şimdi derseniz ki "Kardeşim, bu adamın kim olduğunu zaten biliyoruz hem bu verileri neden daha sağlam bir kaynaktan değil de bir öylesine bir linkten veriyorsun."
Konumuzda o zaten.
Federasyonun sitesine tıklarsanız boş olduğunu görürsünüz.
 http://www.bilardo.gov.tr/
Ve açıkken de 'Milli Gururlarımız' kısmında Semih Saygıner'in adı yazmıyordu.
Ha neden?
Kendisinden dinleyelim.

 Videoyu izlemeye üşenenler, zamanı olmayanlar için net bir özet geçeyim.

 Semih Saygıner AKILALMAZ BİR HAKSIZLIĞA UĞRAMIŞ.

Saygıner: Ayakları yere basan, sağlam basan insanları biz sevmiyoruz. Yönetebildiğimiz insanları seviyoruz.

Istaka ile kavga ettiniz mi hiç?

Saygıner:Kırdım bile! (Gülüşmeler) Maçı kaybedince sinirden kırdım, gençken ama. Bilardo, rakibe bir fiske atmadan rakibi yerle bir etme sanatıdır.

Uğur Dündar

Hakkında fazla yazmayacağım. Bir kaç, benim için önemli noktayı düzenleyip Yol'a devam ediyoruz.
 http://www.ugurdundar.com.tr/
 Sözcü Gazetesi'nde yazıyor şu anda kendileri. Üstteki linkte de günlük yazıları bulunuyor.
En son çıkarttığı kitap:

Vefa Lisesi'nden dönem arkadaşı olan Müjdat Gezen'in yazısı ile bir nokta birleştirmesi yapalım.

Uğur Dündar Müjdat Gezen Televizyon Okulu

http://www.ugurdundarmujdatgezentvokulu.com/

( ARENA 31 ocak 2011 Levent KIRCA, Müjdat GEZEN, Yılmaz ÖZDİL, Uğur DÜNDAR, Nedim ŞENER izlenir, izlemişsinizdir, dön dön izle.)
 Program için bir eleştiri linki: http://www.samanyoluhaber.com/gundem/bAKPye-oy-veren-herkes-aptal-b/502790/

Bir de diğer Vefa Lisesi kardeşliğinin simgesi, Ustayı da analım.
Bir fotograf yeter bazen.

 Hemen devam ederiz yolumuza, aklım kalır yoksa.
Uzadı yazı farkındayım. Ama bana düzenlerken çok değerli geliyor.
Keyif alıyorum.
Umarım Sana da öyle geliyordur.

3 kardeş var ortada, mevzu Büyük.

Uğur Dündar AKILALMAZ BİR HAKSIZLIĞA UĞRAMIŞ.

Fazıl Say

http://fazilsay.com/tr/

 Bir konser çıkışında ünlü kemancı Fritz Kreisler´in bir hayranı ona doğru koşarak coşkuyla;

“Sizin kadar güzel çalabilmek için bütün hayatımı verirdim,” der.

Kreister cevap verir:

“Ben verdim.” 

Sekilecek taşları dziyorum her zaman ki gibi. 
Bir beyanım yok.
Siz bulursunuz ,ayan beyan. 

Padişah Süleyman 1538’de bir ferman yayımladı.
Bu fermana göre:
1. O zamanının üniversiteleri sayılan medreselerdeki (Sahn) felsefe, matematik, coğrafya gibi akıla dayalı dersler kaldırılacak.
2. Din görevini yerine getirmeyenlere ve dine saygısızlık edenlere ağır cezalar verilecek.
3. Müslümanlar için saygı aracı olarak kullanılan bazı sözler, Gayrimüslimler için kullanılamayacak ve yine Gayrimüslimler, Müslümanlar gibi giyinemeyecekler ve gezemeyecekler.

İnsanıın yaşadığı çağın sorunlarını
hep kendine özel bilmesinin, zannetmesinin
Tarih bilgisi noksanlığından kaynaklandığını düşünüyorum.
Kendimden biliyorum bu eksikliği, çözüm çıkmazlıklarında gezinmekten.
Fazıl Say'ın Hayyam için yaşadığı sorun bir çağlar üstü zihniyet sorunudur.

25 asır, 66 yıl, 20 milyon çocuk, Noooluyoehou leaaeoun.

http://ustaogluemredemir.blogspot.com/2012/05/25-asr-66-yl-20-milyon-cocuk.html

YUNUS EMRE KAFİR İLAN EDİLDİ
Bugün İstanbul’un tarihi bir caddesine ismi verili bulunan Şeyhülislam Ebussuud Efendi, dönemin devlet işlerini ve sivil hayatını dinsel hükümlere (şeriata) göre şekillendirmiştir. Bu yüzden, Yunus Emre’nin şiirleri bile dine aykırı sayılmış, bu şiirleri okuyanların öldürülmesi gerekir diye fetvalar verilmiştir.
Yunus Emre’nin “Cennet cennet dedikleri, bir ev ile birkaç huri/İsteyene ver sen onu, bana seni gerek seni” diye başlayan şathiyesini okumak, idam edilmeyi göze almak demekti.
(Bu benzeri fetvaları merak edenler, M. Ertuğrul Düzdağ’ın yayımladığı Şeyhülislam Ebussuud Efendi Fetvaları’na bakabilirler.)


 

 "Marifet hiç ezilmemek bu dünyada
Ama biçimine getirip ezerlerse
Güzel kokmak
Kekik misali
Lavanta çiçeği misali
Fesleğen misali
Itır misali
İsâ misali
Yunus misali
Tonguç misali
Nazım misali"

Bedri Rahmi Eyüboğlu

Osmanlı Devleti zamanında, hiçbir İslam ülkesinde görülmeyen facialar da şeriat hükmü diye ortaya konuldu. 
 Sivas’ta yakılan aydınlardan 530 sene daha önce Edirne’de Hurufiler diri diri yakıldılar.

Osmanlı'da Karşı Düşünce ve İdam Edilenler Yazar:Rıza Zelyut

“Adaletsizliği engelleyecek gücünüzün olmadığı zamanlar olabilir, ama itiraz etmeyi beceremediğiniz bir zaman asla olmamalı? ELİE WİESEL

 http://www.gazetecileronline.com/newsdetails/5960-/GazetecilerOnline/fazil-say39a-destek-icin-imza-kampanyasi

Fazıl Say AKILALMAZ BİR HAKSIZLIĞA UĞRAMIŞ.

 Ayşe Sucu

  
Kendileri İmam hatip kökenli, Anadolu Üniverisitesi çıkışlıdır.
 1996’da Diyanet Vakfı Kadın Merkezini 20 kişiyle birlikte kuran ve 14 yıldır Başkanlığını yürüten Sucu, görevden alındı.
Merkez, 12 bin üyesiyle Türkiye’nin en büyük kadın kuruluşudur.
Kendisini daha iyi tanımak için bu yazıyı tavsiye ederim.

http://aysesucu.com/kose-yazilari/aksiyonla-birlesen-imanbir-gazinin-ardindan.html

muhalifgazete.com: Sağlık Bakanı 'Başına kötü bir durum gelmişse dahi kadın o bebeği doğurmalı gerekirse devlet bakar' dedi bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Ayşe Sucu: Öncelikle başına kötü bir şey gelen kadının psikolojik durumunu konuşalım. Çok basite alınacak bir şey mi ki, hemen akabinde çocuğu konuşuyoruz! Başına kötü bir şey gelen kadın bir insan. Yaratılmışların en güzeli… Duyguları var. Sevecek, sevilecek ve o sevdiği erkekten dünyaya bir bebek getirmek isteyecek. Onun için dokuz ay bebeği karnında taşıyacak. Yine o sevgi uğruna dünyanın en zor durumlarından biri olan doğum hadisesini yaşayacak. Bütün bunları bir kenara atın, ve her şeye rağmen yine de kadın o çocuğu doğursun deyin. Allah aşkına kadın kobay mı? Çok kolay yargılara varılıyor… Buna karar verecek tek yetkili kadındır. Şunu da hemen soralım; hangi tecavüze uğrayan kadın, bu hunharca davranış karşında, o bebeği dünyaya getirmek ister… Biraz insaflı olalım!

http://www.muhalifgazete.com/39313-Ayse-Sucu-islam-in-en-tartismali-konusu.htm

İslam tek bir görüşten ibaret değildir. İman hakikatlerinin ve ibadetlerin farziyeti konusu dışında kalan muamelatla ilgili, günlük hayata ilişkin konularda çok farklı görüşler söz konusudur. Kaldı ki ibadetlerin uygulamalarıyla ilgili dahi mezhepler arasında farklılıklar vardır. Dolayısıyla İslam çoğulcu bir anlayış içinde dinamik bir yapıya sahiptir. Dini tek bir bakışa indirgemek, İslam’ın ve Kur’an’ın esprisine aykırı düşer.

 Ayşe Sucu Türklerin yüzlerce yıldır dahil olduğu Hanefi mezhebinde saç göstermenin dinen yasak olmadığını savunuyordu.

Ayşe Sucu: Öfkeli değilim. Bakanlar da görevden alınabiliyor... Geçici şeyler bunlar. Ben ikinci bebeğimi kaybettim. Çocuk acısı nedir bilirim. Ama bu çalışma benim yüreğime koydu. Bu ondan daha ağır. Alınış biçimine karşıyım. Ben daha farklı bir tarz beklerdim. En azından ben Sayın Başkan'ın konuşmasını isterdim. Ben Sayın Görmez'i çok da severim... Bu tarz bir şey beni incitti. Bir tane memur arkadaş gelip bildirdi. Bunu söylemek istemezdim. Benim makamla derdim yok. Bütün mesai arkadaşlarım bilirler. Benim oradaki mesaimi nasıl yaptığımı bilirler. Kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir şey... Ben kadınımızın, bugünkü modern kadınınımızın gelenekle moderniteyi nasıl bir araya getirebileceği ile ilgilendim.

İlgili haber Videosu için;

http://video.haberturk.com/haber/video/ayse-sucu-soz-sendede-1/46218

Ayşe Sucu AKILALMAZ BİR HAKSIZLIĞA UĞRAMIŞ.

Tüm bunlara karşı bir çift lafım var:

 

“Yanlış ve doğru hakkındaki fikirlerimizin ötesinde bir alan var.
Sizinle orada buluşacağım.
Çimenlerin arasına uzandığınızda, dünyanın doğru-yanlış fikirlerinize ihtiyacı olmadığını göreceksiniz.” MEVLANA

Eyvallah.